پژوهشگران دریافته‌اند که نوع خاصی از مولکول چربی در مغز وجود دارد که احتمالا مانع از اثرات التهابی می‌شود و نقش مهمی را در جلوگیری از بروز بیماری‌های عصبی مرتبط با افزایش سن ایفا می‌کند. آن‌ها با مطالعه روی حیوانات فهمیده‌اند که هرچه سن بالاتر می‌رود، این مولکول‌ها کمتر می‌شوند.
مطالعات دانشمندان دهه‌ها قبل نشان داده بود که گروهی از چربی‌ها موسوم به SGDG عامل رشد و توسعه در مغز موش‌ها هستند. ولی تحقیقات بیشتری در این باره صورت نگرفت. حالا گروهی از محققان به رهبری «دن تن» از موسسه سالک آمریکا در مطالعه جدیدی به سراغ بررسی تغییرات چربی در مغز موش‌ها در حین افزایش سن رفته‌اند و متوجه شده‌اند که سطح SGDG در مغز موش‌ها در طول زمان به‌طرز فزاینده‌ای کاهش پیدا می‌کند.
این پژوهش همچنین نشان داد که افت سطح SGDG بر اثر افزایش سن به شکل خاص در سیستم عصبی مرکزی حیوان اتفاق می‌افتد. دانشمندان سپس به سراغ بررسی دقیق‌تر SGDG رفتند و در تست‌های آزمایشگاهی متوجه شدند که این گروه از چربی‌ها خاصیت‌های ضدالتهابی دارند، در نتیجه، افت مقدار آن‌ها با افزایش سن می‌تواند بر بروز بیماری‌های عصبی تاثیر بگذارد.
بیماری‌های عصبی تحت تاثیر چربی‌های SGDG هستند؟
محققان در انتهای پژوهش خود بررسی کردند تا ببینند این چربی‌ها در مغز انسان هم وجود دارند یا خیر. دانشمندان آخرین بار در سال 1978 نتوانسته بودند آن‌ها را در مغز انسان پیدا کنند. اما تکنیک‌های تحلیلی در طول این سال‌ها پیشرفت‌های زیادی داشته‌اند و پژوهشگران حالا توانسته‌اند با فناوری‌های جدید برای اولین بار وجود چربی‌های SGDG را در مغز انسان و نخستی‌ها تایید کنند.
«الن ساگاتلیان»، از نویسندگان این مقاله که نتایجش در مجله Nature Chemical Biology منتشر شده، می‌گوید این پژوهش مدرک خوبی است که نشان می‌دهد به تحقیقات بیشتری در زمینه چربی‌ها نیاز داریم و باید بدانیم که SGDG واقعا چه تاثیری روی بدن انسان می‌گذارد. او ادامه می‌دهد: «چربی‌های SGDG به‌وضوح نقش مهمی در فرآیند پیری ایفا می‌کنند و این یافته جدید نشان می‌دهد که شاید عوامل مهم دیگری در فرآیند پیری موثر باشند که ما از آن‌ها غافل بوده‌ایم.»